Κουφό ανέκδοτο…
Ήταν μια φορά κάποιος και περπατούσε…περπατούσε…μέσα στο δάσος….την νύχτα….
Κάποια στιγμή, ακούει θορύβους γύρω του……, λίγο πιο μετά, βλέπει μάτια να τον κοιτάζουν μέσα από τις φυλλωσιές και να λαμπυρίζουν..! Ο κάποιος άρχισε να την ψιλιάζεται και είχε “το νου του”.
Κοιτούσε μια δεξιά…μια αριστερά..μια μπρος, μια πίσω,και συνέχισε να περπατάει…
Σε μια στιγμή βλέπει να ξεπετάγονται από τις φυλλωσιές και να τον περικυκλώνουν συχαμένες ύαινες ουρλιάζοντας με την ελεεινή φωνή τους!
Για μια στιγμή πάγωσε! Μετά από δυο στιγμές σκέφτηκε…
Οι ύαινες όλο και πλησίαζαν και από το συχαμερό τους στόμα έσταζαν τα σάλια τους…
Την τρίτη στιγμή, ο κάποιος έβγαλε από το δισάκι του μία φλογέρα (ίσως αν αρχίσω να τους παίζω μουσική να χαλαρώσουν, η μουσική έχω ακούσει εξημερώνει μέχρι και τα άγρια) σκέφτηκε, …. και άρχισε να παίζει…
Τότε όλες οι ύαινες που είχαν πλησιάσει σε μικρή απόσταση, κάθησαν κάτω σιγά σιγά και άρχισαν να ακούν την φλογέρα….
ΟΥΦΦ!!! Την γλίτωσα σκέφτηκε ο κάποιος! Ξαφνικά μες την μαγεία της μουσικής πετάγεται μια ύαινα και τον τρώει!!!
Και όλες οι ύαινες μαζί γυρίζουν και λένε .
– Πάλι την έκανε την μαλακία του ο Κώστας ο κουφός !!!